هر جا هستم هر جا هستی توی قلبم ریشه بستی هر جا برم هر جا بری هرگز از یادم نمیری
و لبخند چقدر سنگین است در مقابل حسی که الهه ی تمام گریه های عالم است...
اما باز میخندم تا غم نگاهم چشمان عزیزانم را نیازارد...
آری در مقابل عکاس هم میخندم به همان دوربین مسخره
که میخواهد وجود بی ارزش مرا ثبت کند...........!!!
اصرار کرد !
لبخند زدم
یک
دو
سه
بازهم سوخت !!
عکاس نمی دانست
خنده بر من حرام شده است ...کاش اون لحظه ای که یکی ازت میپرسه : "حالت چطوره؟" و تو جواب میدی خوبم!
کسی باشه که محکم بغلت کنه و آروم تو گوشت بگه :
" میدونم خوب نیستی "